و من

من خسته در هزاره دوم دلواپسی

هنوز در آغاز آوارگی خویش پرسه میزنم .

در خیابانهایی که به گرد خورشید می گردند سرگردانم .

برای یافتن شانه های دوست مانندی که بر آن تکیه زنم .

در من همانند گیاهی ریشه دواندی و من نیاز را در وجودم

حس کردم .

نیاز به داشتن تو

نیازبودن با تو و نیاز پرواز با تو

                                          تا دور دست تا همیشه .